Het begin is het einde. Het is een zinnetje dat blijft hangen in mijn haren op mijn tong wanneer ik lik. Ik denk eraan, ik denk er veel aan. Zelfs op een zonnige dag met mijn favoriete wijn in de armen van mijn favoriete lief. Dan zou ik graag rollen rollen rollen rollen rollen de berg af. En naar boven kijken en beseffen dat daarboven de afdaling eigenlijk al begon en ik zou likken aan het gras. Bijten in de aarde. Niet omdat het moet maar omdat het mag. Omdat een beetje vuil best okee is. Een beetje oneerlijk ook geen ramp. Het kan alleen wat pijn doen. Je doet de glazen nog eens vol ik maak de cirkel rond ik eindig weer bij het begin. De zin draait rondjes in mijn hoofd en ik hoop dat iets nieuws geboren wordt, of alvast mijn kijk op de dingen iets nieuws doet uitschijnen. Net zoals een punt eigenlijk het einde het begin een doorgang naar iets anders betekent.
Met vrije hand woel ik in jouw haren. Ik verbind de puntjes van jouw lokken met elkaar. De halo van haar leg ik rond mijn hoofd. Mijn eigen kleine dampkring en in mijn hoofd een oerknal. Ik ben het begin van een Planeet.
(Een hoofdletter aan het einde van een zin, dan weet je dat de zaak verloren is.)
Dus ik maak de woorden licht, want in een ritme zonder hart wegen woorden niets. Ik hoor je praten in puntjes… en hoor me antwoorden in puntjes… en we verliezen het einde en het begin. Onze woorden worden tussen de leegtes door opgerakeld en naar eigen smaak gekruid. Maar ik hou ze voor mezelf en jij doet aan overvloed. Is het zo gemakkelijker plots te eindigen? Ik ben ongeduldig en voorzichtig en zo vang ik de vogel nooit.
Ik wacht en ik geloof eigenlijk niet aflijnen, zou liefst alles laten draaien. Behalve wanneer ik wil winnen. Dan heb ik leestekens nodig waar ik lak aan heb dat zie je wel. Ik wacht en laat het begin te snel een einde worden en jij bent opgelucht. Ik giet de glazen nog eens vol, op alles dat voorbij gaat traag of laat.
Mijn woorden zijn een zucht. Ik zucht. Jij zucht. De oerknal laat een dichte rookwolk achter. Ik blaas rook uit, die lijkt van een sigaret te komen maar ik en jij weten beter. Het is een walm waarmee ik de tollende woorden soms moet benevelen. We zijn groter dan onszelf we zijn groter dan onszelf deze punt is een Planeet zonder begin en einde. Het is een lied dat gezongen wordt in herhaling.